Review: Metallica – Death Magnetic

Track List:

• That Was Just Your Life

• The End Of The Line

• Broken, Beat & Scarred

• The Day That Never Comes

• All Nightmare Long

• Cyanide

• The Unforgiven III

• The Judas Kiss

• Suicide & Redemption

• My Apocalypse

+ Από εδώ μπορείτε να κατεβάσετε τους στίχους που μάζεψα από το internet:
Death_Magnetic-Lyrics

Το νέο άλμπουμ των Metallica με τίτλο “Death Magnetic” κυκλοφορεί επίσημα στις 12 Σεπτεμβρίου, έχει διαρεύσει όμως στο internet εδώ και κάποιες ώρες. Έτσι και γράφω ένα πρώτο review ακούγοντάς το ταυτόχρονα για να αποτυπώσω όσο το δυνατών τις πρώτες εντυπώσεις αφήνοντας τους συναισθηματισμούς και την ιστορία των Metallica.

Σαν πρώτο άκουσμα θα παρατηρήσω ότι έφυγαν από τον ήχο του St.Anger. Ο ήχος τους είναι πιό “Black Album” αλλα και πάλι σε όχι και τόσο άρτια παραγωγή. Τα τραγούδια έχουν πολλά tempo και αλλαγές των riffs καθώς και νέο στυλ που κάνει το συγκρότημα να ακούγεται πιό σύγχρονο. Από την άλλη, μερικά σόλο του Kirk Hammet κουράζουν και ακούγονται εκτός “μελωδίας”. Είναι σαν να μπήκαν εκεί για να αναπληρώσουν το κενό που είχε αφήσει η απουσία του στο προηγούμενο album.

Οι στίχοι είναι κλασσικοί Metallica δια χειρός James Hetfield, καλογραμμένοι και πρωτότυποι σε μερικά τραγούδια. Το μπάσο ακούγεται πεντακάθαρα και θυμίζει μέρες “Master of Puppets”. Πιστεύω ότι ο Robert Trujillo πρόσθεσε πολλά “λιθαράκια” στα τραγούδια του νέου άλμπουμ. Σε αντίθεση με τον Jason Newsted που η συνεισφορά του ήταν λίγη έως ανύπαρκτη στα 4 άλμπουμ που συμμετείχε.

Στα drums τώρα, ο γερο Lars Ulrich φαίνεται να κουράστηκε χτυπώντας την Tama του. Υπάρχουν όπως προείπα πολλές αλλαγές tempo, αλλα ακούγεται η χρήση του ταμπούρου κουραστική και πολύ εύκολη λύση σε μερικά σημεία των τραγουδιών. Παλαιότερα αυτό θα το έκανε με κάποιο γύρισμα ή με κάποιο combo των tom. Τώρα, λόγω ηλικίας και έχοντας στο μυαλό του τα επερχόμενα tour, ίσως βρήκε αυτές τις λύσεις ώστε να σώσει όση ενέργεια μπορεί από το παίξιμο των τραγουδιών live.

Πολλά τραγούδια ξεχωρίζουν από το πρώτο άκουσμα, άλλα ακούγονται σαν αντιγραφές του εαυτού τους. Κάνουν loop γύρω από ένα riff και “σπαταλούν” χρόνο χωρίς να έχουν κάποιο ακουστικό αποτέλεσμα ως μελωδία ή στίχο… Ως πρώτη επαφή με το νέο άλμπουμ είμαι 80% ικανοποιημένος από αυτά που περίμενα από την αγαπημένη μου μπάντα. Από το 1987 που άρχισα να τους ακούω, έχουν περάσει 21 χρόνια, και όμως ακόμα και σήμερα τα παλιά άλμπουμ (ως το …And Justice For All τα θεωρώ παλιά) όταν τα ακούω, με γυρίζουν πίσω στο χρόνο και με ταρακουνούν όπως έκαναν τότε. Αυτό είναι διαχρονικότητα από τη μεγαλύτερη μπάντα όλων των εποχών για μένα. Ανεξαρτήτως είδους μουσικής, οι Metallica έχουν καταφέρει να ενώσουν τους “μεταλλάδες” με τους πιό “mainstream” τύπους και αυτό θα το καταλάβετε πηγαίνοντας σε κάποια συναυλία τους.

Αυτά είχα να πω ως πρώτη γεύση ακούγοντας τα 8 απο τα 10 τραγούδια του νέου άλμπουμ. Αξίζει η αγορά του για ιστορικούς λόγους και λόγω αρχείου. Το διαδίκτυο και το κατέβασμα μουσικής “παράνομα” κάνει κάτι πολύ καλό. Σε αφήνει να αξιολογήσεις και να ανταμείψεις τον καλλιτέχνη χωρίς να σε πιέζει ο χρόνος της απόκτησης κάποιου άλμπουμ. Το κατεβάζεις, το ακούς όσες φορές χρειαστεί και όταν είναι η σωστή ώρα πηγαίνεις και το αγοράζεις νόμιμα, είτε από το δισκοπωλείο ή από το iTunes έχοντας κάνει το σωστό για σένα και τη μουσική γενικότερα. Νηστικό αρκούδι δεν χωρεύει όπως λέμε, στην περίπτωση των Metallica αυτό δεν ισχύει γιατί είναι δισεκατομμυριούχοι, αλλα μιλώντας γενικότερα, χιλιάδες άλλες μπάντες, περιμένουν αυτή την αγορά από εμάς για να ζήσουν, οπότε ξέρετε τι να κάνετε μετά 😉

Αξιολόγηση: 4,5/5

Για να δείτε το πρώτο video clip πηγαίνετε εδώ είναι το τραγούδι “The day that never comes”. Σαν τραγούδι όμορφο, σαν video πιστεύω είναι εκτός πνεύματος και εκτός στυλ Metallica.