Προχθές (Πρωτομαγιά) ήμουν μαζί με την κοπέλα μου στο Starbucks – Δημοκρατίας, εδώ στο Ηράκλειο Κρήτης, γύρω στις 10 το βράδυ. Απέναντί μας καθόταν μια παρέα από κοπέλες και υπήρχε ένα σκυλάκι ξαπλωμένο δίπλα τους. Όταν έφυγαν όμως το σκυλάκι έμενε εκεί… Κοιμόταν και όταν ξύπνισε ήρθε προς το μέρος μας. Είδαμε ότι είναι αδέσποτο και άρρωστο. Μάλλον είχε ψώρα γιατί τις έλειπαν μερικά κομμάτια από τρίχωμα. Η Έφη μου είπε ότι κάτι έπρεπε να κάνουμε ώστε να βοηθήσουμε αυτή τη σκυλίτσα. Μετά από συζήτηση αποφάσισε να στείλει SMS σε μιά κοπέλα που ίσως θα μπορούσε να βοηθήσει. Εκείνη μετά από λίγα λεπτά μας έστειλε ένα άλλο SMS γράφοντας 4 αριθμούς τηλεφώνου που μέσα υπήρχε και το τηλέφωνο της κ.Ανδρουλάκης, πρόεδρο της “Ζωόφιλης Δράσης” και άλλοι 3 αριθμοί από άλλες γυναίκες που είναι μέλη από την ίδια οργάνωση και από άλλη μία.
Μόνο μια κυρία από τις υπόλοιπες μας κάλεσε και μίλησε η Έφη μαζί της, πρότεινε να την πηγαίναμε την επόμενη μέρα σε κάποιον κτηνίατρο για να κάνει ένεση για την ψώρα και να τη φροντίσει. Το θέμα όμως είναι άλλο ότι κάποιοι άνθρωποι που θέλουν να βοηθήσουν τα αδέσποτα της πόλης μας, με τέτοια αντιμετώπιση και αδιαφορία, ΔΕΝ μπορούν!
Την ημέρα της γιορτής μου είχαμε πάει στη Χερσόνησο για καφέ, στον γυρισμό βρήκαμε δεμένο σε ένα στύλο της ΔΕΗ μια σκυλίτσα, φοβισμένη, πεινασμένη και διψασμένη. Ρώτησα τον περιπτερά που ήταν ακριβώς δίπλα, αν είναι κάποιου που την άφησε να πάει για καφέ ή όχι. Μου είπε ο αθεόφοβος ότι το σκυλί είναι εκεί 2 ημέρες! Έκανα αμέσως κάποια τηλεφωνήματα που επέβησαν άκαρπα, τελικά την πήραμε εμείς στο σπίτι όπου και την φιλοξενούμε ακόμα. Την ονομάσαμε Βάλια (από το Ευαγγελία που ήταν και η ημέρα της γιορτής μας), είναι 11 μηνών και είναι ένα υγιέστατο ημίαιμο pit bull. Φωτογραφίες της μπορείτε να δείτε εδώ.
Στην περίπτωση της Βάλιας, η κ.Ανδρουλάκη (πρόεδρος της Ζωόφιλης Δράσης) το μόνο που έκανε έπειτα απο πιέσεις μου ήταν να πληρώσει για το εμβόλιο της Βάλιας, το βιβλιάριο υγείας της και μια αμπούλα για ψύλλους, ο κτηνίατρος που την πήγαμε είναι ο κ.Σουρανάκης, αξιόλογος γιατρός και πολύ συνεργάσιμος. Έφερε και μια ξηρά τροφή (από τις φθηνές) αγορασμένη από το Lidl, αξίας 10 ευρώ. Μου είπε επίσης ότι καταχώρησε αγγελία στην εφημερίδα “Πατρίς” ώστε να με καλέσει όποιος την είχε χάσει (?) ή όποιος ήθελε να την υιοθετήσει. Μέχρι σήμερα δεν έγινε κανένα τηλεφώνημα, και να γίνει δεν πρόκειται να την δώσουμε. Μία φορά μόνο με κάλεσε για να δει αν κάποιος τηλεφώνησε για τη Βάλια, από τότε τίποτα… και έχει περάσει ένας μήνας και κάτι. Όχι ότι θα τη δώσουμε, απλά για να καταλάβετε το ενδιαφέρον τους για κάποιο ζώο που βρέθηκε κάποιος να το βοηθήσει. Δεν είμαστε εθελοντές σε καμία οργάνωση, είμαστε απλά άνθρωποι που θέλουν να βοηθήσουν και δεν έχουν τον τρόπο, ούτε τα μέσα να το κάνουν χωρίς πραγματική βοήθεια.
Και ερωτώ: Γιατί υπάρχουν τόσες πολλές φιλοζωικές οργανώσεις από τη στιγμή που όταν κανένα αδέσποτο δεν μπορεί να βοηθηθεί από αυτές? Δεν έχουν χώρο για φιλοξενία, δεν έχουν αρκετούς εθελοντές, δεν έχουν χρήματα όπως ισχυρίζονται. Τελικά ΤΙ έχουν? Απορώ πραγματικά, αν τα χρήματα από δωρεές που δίδονται σε τέτοιες οργανώσεις, πάνε για τα ζώα ή πάνε σε τσέπες κάποιων που θέλουν να λέγονται φιλόζωοι με “επίσημο τίτλο κάποιας οργάνωσης”. Ο Δήμος Ηρακλείου θα μπορούσε κάλλιστα να βρεί κάποιο κτήριο από αυτά που έχει στην κατοχή του και είναι ανεκμετάλλευτα και να το εξοπλίσει με προσωπικό (εθελοντές ή υπάλληλους του Δήμου) ώστε να βρούν τα αδέσποτα στέγη και περίθαλψη. Βλέπω κάθε καλοκαίρι τους τουρίστες να κοιτάνε με ορθάνοιχτα μάτια την κατάσταση στο κέντρο με τα αδέσποτα σκυλιά και τις γάτες. Στην χώρα τους φυσικά και ΔΕΝ έχουν αδέσποτα σε τέτοιο επίπεδο, αν όχι καθόλου. Δεν είναι δυνατόν στο 2009, να μην υπάρχει κάποιο οργανωμένο σχέδιο αποκατάστασης των αδέσποτων της πόλης μας και όλης της Ελλάδας. Πρέπει να στειρώσουν τα σκυλιά και τις γάτες, να τα εμβολιάσουν και να τα φροντίσουν ώστε ΑΝ κάποιος ενδιαφερθεί να υιοθετήσει κάποιο, να το βρεί σε καλή κατάσταση, έτοιμο για να το πάρει στο σπίτι του.
Τόσα κονδύλια έχουν ΣΠΑΤΑΛΗΘΕΙ για την κάθε οργάνωση, φιλοζωική ή όχι. Αποτελέσματα σαν δημότης Ηρακλείου δεν έχω δεί ακόμα. Είναι κρίμα, μια πόλη που τα τελευταία χρόνια θέλει να ομορφύνει και να ανοίξει την θέα της προς τη θάλασσα, να κλείνει τα αδέσποτα μέσα στους δρόμους της και να τα σκοτώνει στην άσφαλτο από τα διερχόμενα οχήματα.
Ντρέπομαι που το λέω, αλλα νομίζω ότι όλοι οι δημοτικοί σύμβουλοι και ο Δήμαργος προσωπικά, ΔΕΝ ενδιαφέρονται καθόλου για αυτό το θέμα. Ότι έχουν κάνει τόσα χρόνια, ήταν κατα τη διάρκεια των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004, να στειρώσουν κάποια σκυλιά της πόλης, να τους βάλουν λουράκια και τα υπόλοιπα να τα μαζέψουν και να τα σκορπίσουν σε διάφορα κτήματα εκτός πόλης, όπου ο επισκέπτης των Ολυμπιακών Αγώνων δεν μπορούσε να δεί. Πέντε χρόνια μετά, τα πράγματα είναι στάσιμα, τα αδέσποτα είναι σε αγέλες μέσα στο κέντρο της πόλης, άλλα νεκρά σε κεντρικούς δρόμους και άλλα ψοφάνε αργά και βασανιστικά σε κάποιο χωράφι, δεμένα ή όχι σε κάποιο δέντρο.
Αν κάποιος υπεύθυνος διαβάσει ποτέ αυτό το κείμενο, θα ήθελα να μου δώσει μια απάντηση, ντόμπρα (που λέμε και εμείς εδώ), τελικά είμαστε φιλόζωοι?
