Λίγα λεπτά πριν γράψω αυτές τις γραμμές, σταμάτησε το Τρωκτικό μας να αναδημοσιεύει ειδήσεις, απόψεις, ευχές, αποκαλύψεις, νέα, ανέκδοτα, φωτογραφίες, αστεία video και γενικώς ότι μας κρατούσε ενήμερους τα τελευταία 2 (για μένα) χρόνια.
Τα συναισθήματα είναι ανάμεικτα, από τη μια χάνω την καθημερινή μου ενημέρωση και διασκέδαση, από την άλλη χαίρομαι γιατί με αυτή την απόφαση τα παιδιά (τρωκτικά) έδειξαν ότι αν και από απόσταση ήταν μια δεμένη ομάδα. Με σεβασμό και αξιοπρέπεια άφησαν όλη τη πρώτη σελίδα αναρτήσεων αφιερωμένη στον Σωκράτη Γκιόλια. Ναι, αυτόν τον αδικοχαμένο νέο ρεπόρτερ που κάποιοι πληρώθηκαν είτε με χρήματα, είτε με υποσχέσεις, να βγάλουν από τη μέση. Η οικογένειά του, με μεγάλη δύναμη ΨΥΧΗΣ, έδειξε ότι ακόμα υπάρχει Θεός, σε τέτοια δύσκολη ώρα, τους όπλισε με δύναμη για να συγγράψουν την ανακοίνωση της.
Θέλω μέσα από τη καρδιά μου να ευχαριστήσω όλα τα παιδιά που συμμετείχαν στην ομάδα του τρωκτικού και να τους ευχηθώ καλή δύναμη και καλή μνήμη. Καλή μνήμη γιατί αυτό είναι που μένει για πάντα. Η μνήμη είναι αυτό που μας δίνει σοφία και κρίση.
Σωκράτη, καλό ταξίδι και καλή αντάμωση. Δεν σου έγραψα ποτέ, ίσως γιατί βαθιά μέσα μου, πίστευα ότι αυτό που μόλις αποφάσισαν οι φίλοι σου, θα γινόταν. Έτσι και το κάνω τώρα.
Οι δολοφόνοι σου θα βρεθούν, είμαι σίγουρος, τότε θα χυθεί μια λαοθάλασσα που θα πλυμμηρίσει την Ελλάδα και θα κάνει το κόσμο που κατέβηκε στους δρόμους εκείνο το Δεκέμβρη για τον αδικοχαμένο 15χρονο Αλέξη Γρηγορόπουλο να μοιάζει με μικρή συγκέντρωση. Ο λαός που όλοι λένε με ύφος υποτιμητικό, θα έχει οπλιστεί τότε με ότι έχει και θα κατέβει όχι για να φωνάξει, αλλά για να εκτελέσει. Η δύναμη που έχουμε σαν έθνος, φαίνεται ΜΟΝΟ όταν είμαστε ενωμένοι για το κοινό συμφέρον, εκείνη η ώρα θα είναι για το κοινό συμφέρον, πίστεψέ με. (Φωνή λαού, οργή Θεού).
Τέλος να πω ότι το τρωκτικό μας θα μείνει μπροστά για έναν απλό λόγο που λίγοι σκέφτηκαν. Αν παραμείνουν οι αναρτήσεις όπως είναι τώρα, αυτό θα είναι η ΑΠΟΛΥΤΗ ένδειξη ότι μια ομάδα που ήταν τόσο δεμένη στα εύκολα, είναι επίσης δεμένη στα δύσκολα. Η πρώτη σελίδα με τις αναρτήσεις από την ομάδα για τον Σωκράτη, θα παραμείνει ως το τελευταίο αντίο από τους φίλους που τον γνώρισαν από κοντά και οι απόψεις των αναγνωστών θα είναι το τελευταίο αντίο από ανθρώπους που θα είχαν την τιμή να τον γνωρίσουν, αλλά απλώς δεν έτυχε. Η τέλεια αυλαία για το τελευταίο αντίο του μεγαλύτερου blog του κόσμου που δεν έδωσε τη χαρά σε μερικούς να πουν ότι “με τόση κίνηση θα έχουν πλουτίσει”. Μπράβο σας παιδιά, σας βγάζω το καπέλο.
Όπως γράψατε και στο τελευταίο σας post… “Καληνύχτα Ελλάδα”.
